post-it های برنامه ای قدیمی

از اونجا که من در بیشتر موارد post-it های رنگی رو محض یادآوری به خودم استفاده میکنم طبیعتن قرار نیست مدام روی در و دیوار باشن
در واقع در راستای نظم بیشتر استفاده میشن پس خودشون نباید بی نظمی ایجاد کنن یا باعث آشفته شدن ذهن من بشن.

ذهن هم یه جایی داره که post-itهای زمان دار بهش میزنه. دقت که میکنم میبینم یسری post-it هست که  گوشه هاش تا خورده و کثیف شده و متنش رو به سختی میشه خوند. اما ظاهر نا خوشایندش اونجا مونده و نشون میده باید یه زمانی اون برگه برداشته میشده یا حتی اگر وقتش هم نرسیده الان انقدر ازش گذشته و شاید اهمیتش رو از دست داده که اثری از نوشته باقی نمونده. اما همین که برگه اونجا مونده سنگین کرده اون فضا رو. و وقتی ذهنم در یک نگاه کلی داره بزنامه ها رو بررسی میکنه اون برگه کوچولوی کثیفی که نامفهوم هست رو هم به حساب میاره.

………………………………………….

در ادامه متن اشفته بالا میخوام بگم که آدم ها برنامه هایی روشون  ریخته شده  و بابت هرکدوم از این برنامه ها هم یسری از این برگه های کوچولو هست که یسری نوت روشون نوشته شده.

سالها میگذره آدمها عقایدشون تغییر میکنه, فکرشون مسیر جدیدی داره میره, کتاب میخونن, با آدمهای جدید آشنا میشن و بیشتر میبینن, بیشتر یاد میگیرن و برنامه های قدیمی دیگه روشون کار نمیکنه , و طبیعتن اون برگه های کوچولو هم دیگه مناسب برنامه های جدید نیستن.

معمولا کار سخت تغییر این برنامه ست که ممکنه در گذر زمان اون تغییر ایجاد بشه اما صرفن بابت یکسری برگه کوچولو همچنان ذهن بعضی وقتها قاطی میکنه.

این برگه های کوچولو رو میشه نگه داشت اما نه تگ شده به زندگی جدید.
باید یجایی محض مرور خاطرات نگهشون داشت.

پست ایت نوت های قدیمی شبیه هستن به میله های قفسی که دیگه نیست.